birazdahatanısamseni

 

Biraz daha tanısam seni, bu gece başımda beklemeni isterim. Yorgunum ve ağrılar, kırıklarım var.Eziklerim, çiziklerim. 

Ah keşke biraz daha tanısam seni, ve sen de böyle aceleci olsan benim için. Koşmadan koşar adım tanısak, aşık olsak. Fena mı olurdu şu havada aşık olmak? Yağmurlar yalnızken, dolaylı olarak iyi gelmiyor vücuda. Elleri boş kalıyor insanın, sigara yakası geliyor ısınmak için. Ah fena mı olurdu? Senin soğuk ellerin üşütseydi ellerimi? Biliyorum, yetmezdik ikimiz ısınmaya, ama beraber üşüme fikrinin cazibesi yeteri kadar çekici değil mi? 

Biraz daha tanısaydım seni, eminim ellerim konusunda güvenebilirdim sana. Nerden geliyor bu fevkalade heves, bu cesaret bilmiyorum. Sende bir şey var korkularımı küçük kutulara hapseden. Ah, öyle isterdim ki senin korkularını kutularımda saklamayı, belki o zaman bu gece biraz daha tanırdım seni, ve ellerim ellerinde, başımda beklerdin.

Tekrar Tekrar

Sanırım romantik filmlerde neye ağladığımı anladım. Filmdeki karakterlerin hayatlarına, yaşadıkları inanılmaz aşklara, acılara değil ağlamalarım. Her romantik filmde, aşka tekrar tekrar inanıyorum. Garip gelecek belki de kulağa ama gerçek sorun bu. Her romantik jestte, aşıkları bir araya getirmek için kaderin yaptığı her şaşırtıcı cilvede, delicesine aşka inanıyorum. Film bittiğinde, ister mutlu ister mutsuz sonla bitsin, ben ağlıyorum. Çünkü biliyorum beni yine aşka inandıran film, bitiyor. Her güzel şey gibi. Gerçek hayata dönünce, farkındayım ki; böyle aşklar yok. Olsa da benim başıma hiç gelmedi, gelecek gibi de değil. Her romantik filme göz kapaklarımla peçetelerin ayrılmaz aşkı başlayacağını kabullendim, hazırlıklı geliyorum filmlere. Ben yaşayamıyorum aşkı, bari onlar yaşasın.

TIPITIP

Tıp okumak çok zor azizim. Yemin ederim sosyal hayat, uyku, ders üçlüsüne bir de ehliyet kursu girince inanılmaz zorlaştı işim. Düşünün bir de sevgilim olsa ne halt yiyicem? (istese de olmadı).

Yalnız bu sene inanılmaz kararlıyım tıbbın hakkını vermeye. Yani demek istediğim asla not ortalamamı 90 yapmak falan değil, sadece mesleğimde gerekli olacak bilgileri sindire sindire öğrenmek amacım. Şimdilik çalışmalar kötü gidiyor sayılmaz; günlük tekrarlarımı yapıyorum, eh bi’ de derslere giriyorum. Daha ne olsun?

Her şey iyi, güzel de iş nöroanatomiye gelince olay ciddileşiyor. Yahu bu ne? Aptala döndüm, bi’ basit cerebellum dedik, çalışalım dedik; tüm pazarını alır mı bir insanın 3 sayfalık konuya çalışmak? Napalım, kendi eden kendi bulur. Ayrıca kulağa sadistlik gibi gelecek ama ben baya bir seviyorum bu işi. O yüzden hadi ben kaçıyorum. Yine inekleme mode on.  Spinocerebellar yollarım vermise uyarı gönderip durmasın, nucleus fastigii’m formatio reticulare’mi yormasın klavyede ince hareketler yapıcam diye. Artık zaman, cortex’i çalıştırma zamanıdır dostlar!

Stand On The Horizon

Bugün benim günüm. İlk sürücü kursumu alıcam ve hava müthiş. Hafif kasvetli ama müthiş. Sabah sporumu da yaptım. Delice mutluyum ve bu şarkıda dans etmekten kendimi alıkoyamıyorum.