Tekrar Tekrar

Sanırım romantik filmlerde neye ağladığımı anladım. Filmdeki karakterlerin hayatlarına, yaşadıkları inanılmaz aşklara, acılara değil ağlamalarım. Her romantik filmde, aşka tekrar tekrar inanıyorum. Garip gelecek belki de kulağa ama gerçek sorun bu. Her romantik jestte, aşıkları bir araya getirmek için kaderin yaptığı her şaşırtıcı cilvede, delicesine aşka inanıyorum. Film bittiğinde, ister mutlu ister mutsuz sonla bitsin, ben ağlıyorum. Çünkü biliyorum beni yine aşka inandıran film, bitiyor. Her güzel şey gibi. Gerçek hayata dönünce, farkındayım ki; böyle aşklar yok. Olsa da benim başıma hiç gelmedi, gelecek gibi de değil. Her romantik filme göz kapaklarımla peçetelerin ayrılmaz aşkı başlayacağını kabullendim, hazırlıklı geliyorum filmlere. Ben yaşayamıyorum aşkı, bari onlar yaşasın.